Srpski filmski redatelj i scenarist (Pariz, 14. I. 1929. – Pariz, 20. VIII. 1994.). Studirao režiju na FAMU-u u Pragu, završio Filozofski fakultet u Beogradu, od 1950. objavljivao u filmskim i drugim časopisima. Od 1957. režirao dokumentarne filmove; ističu se oni o slikarima (P. Dobroviću i S. Šumanoviću). Prvi igrani film snimio je u korežiji s Vickom Rasporom (Jedini izlaz, 1958), a prvim samostalnim filmovima Dvoje (1962) i Dani (1963) uvrstio se među preteče modernističkoga filma u bivšoj Jugoslaviji. Dobitnicima Zlatne Arene na festivalu u Puli – ratnim omnibusom Tri (1965), nominiranim za Oscara, i posebno Skupljačima perja (1967), koji je nagrađen u Cannesu i u anketi kritičara proglašen najuspjelijim filmom u SFRJ uopće – postao je tada vodećim i prvim na Zapadu aklamiranim redateljem jugoslavenskoga ‘novoga vala’, odnosno ‘crnoga talasa’. Režirao je televizijsku seriju Seobe (1994), prema romanu M. Crnjanskoga. Ostali cjelovečernji filmovi: Biće skoro propast sveta (1968), Majstor i Margarita (1972., slobodna adaptacija romana M. Bulgakova), Grupni portret s damom (Gruppenbild mit Dame, 1977).